![[personal profile]](https://www.dreamwidth.org/img/silk/identity/user.png){kind=small}
NEDERLANDS (English below)
Beste spuigaten waaruit mijn sappen vloeien,
Voelen wij ons niet bekocht? Ja, wij voelen ons!
Twintighonderd-en-tien.
Waar is mijn vliegende auto die milieuvriendelijk aangedreven wordt door mijn ego? Of heeft er iemand mijn huishoudelijke robotvriend gezien die mijn plafond stofzuigt, maar tegelijkertijd mooi en flexibel genoeg is om het bed met mij en mijn nimf te delen?
Al die dingen werden ons ooit beloofd, maar lijken ze, na dit navelstaarderig decennium van tomatensoep zonder ballen, nu niet veel verder weg dan ooit?
Ik zag op National Geographic hoe bedroevend het gesteld was met de huishoudrobot. Een wetenschapper kwam overmatig klaar bij het zien van een aartslelijke robot die een fles openschroefde en een glas water uitschonk. Je moet misschien wel driekwart uur wachten, maar je hebt het tenminste niet zelf moeten doen. Twintig jaar onderzoek en een robot kan een fles opendraaien. Ach, Columbus zijn eieren zijn al niet meer zo vers, ze kunnen nog wel even in de koelkast blijven voor we aan onze omelet beginnen...
Nog bedroevend: Ook het einde van de wereld is ons niet meer gegund. De Mayakalender blijkt nu misrekend en pas ergens in 2200 te eindigen, lang nadat wij allen heel erg dood zullen zijn. Nu moet ik waarschijnlijk nog plannen bedenken voor de jaren nà 2012, het jaar van het voorziene einde ’s werelds; erger nog: ik verlies een weddenschap van 2000 franken die ik in 1999 maakte dat de wereld zou vergaan in 2012 (ik was wel zeker van mijn stuk, blijkbaar, want met 2000 franken kon men in die tijd een auto kopen... of een kamelenkarkas!) – de fout in de weddenschap, dat ik nooit mijn winst in ontvangst kon nemen als ik gelijk zou krijgen, zag ik pas in na jaren universiteit en verschillende colonoscopieën. (later kwam dan ook de overtuiging dat de snoodaard nooit zijn geld zou zien mocht hij winnen omdat ik geregeld heb dat een ton elandeningewanden (wat een pracht van een woord!) hem op 1 januari 2013 dodelijk zullen versmachten – een andere optie natuurlijk zou zijn dat ik zelf het einde van de wereld veroorzaak, al produceer ik echt te weinig lichaamsgassen om jullie allen te verstikken, waarvoor mijn excuses).
Desalniettemin.....
Gelukkig kunnen wij nog vooruit kijken in plaats van in andermans darmen.
Als u nu denkt dat ik teleurgesteld zou zijn in de Gang Der Dingen, dan vergist u zich schielijk. Wij (ik & mijner kwijlende zelven) blijven een vat vol spanning, avontuur, hoop en Nutella choco.
In de toekomst zal men wél een huishoudrobot (slash “liefdespop”) uitvinden die ons niet alleen glazen water, maar ook droge vodka martini’s met extra olijven kunnen serveren in minder dan 10 minuten. Zo zijn ook de saaie ouderen in onze samenleving nooit meer eenzaam (of nuchter) en hoeven wij, de Daedalos-aanbiddende, zelfvoldane jeugd, onze vrije zondagen niet langer opgeven om droge cake te smakken en slappe koffie te gaan zuipen bij een oude zak/oud viswijf die ons toch niet meer herkent (ik spreek niet in mijn naam – ik lust geen eens koffie! – ondergetekende ziet zijn oma namelijk gaarne).
Op deze hoopvolle noot wens ik u allen het beste voor uw moestuin,
Een lederhosengroet,
Timotheus
ENGLISH
Dear corrupted vermin of my pants,
2009 was the year in which we (me and my right foot’s split personalities) became twenty-six years old. We did not rejoice as much as we could have. We tried buying a youth ticket on the train, but we were soon fined by a ticket collector who had nothing better to do than to count the year rings on my tree-trunk (giggity). I pleaded and wept, until ultimately I had to concede that I was no spring chicken any more. I let go of the half dead ticket collector I was choking, and I majestically paid my fine, my head bowed in shame (of course the man didn’t try to sue me because of my immense muscular strength and fearful appearance, something I am sure you are all familiar with, mwahahaha, and then I laughed my manly laugh!).
I realised that time cannot be stopped. Soon we will be 55 and we will pee our pants just like when we were 5 (I was late to become “housebroken”, and I admit that my prediction here (the return to “let-it-flow” infancy) is on the negative side, but one must be prepared, must one not? And I am preparing my lover, I tell him this every day and still he wants to be with me! How glorious love can be! Gha!).
But do not cry for me, Argentina and/or other countries! Cry for the train conductor, whose testes I crushed before I decided to start choking him!
Lucky for all of us, Madame Zsa-Zsa, the gypsy fortune teller who appears to me once in a blue moon (i.e. yesterday!) told me that you and I will make this new decade ours (and she also promised science to come up with a testicular restorative operating procedure that would make all the way too eager ticket collectors happy). It feels good to have the gypsies behind you, doesn’t it? Aye!
So fear not, my children! When you curl up to my elaborate bosom, all will be well...
For the new decade, I wish you all very fresh fruit, and lots of miscalculations from the bank in your advantage
Love,
Timmy The Tim Tim
Beste spuigaten waaruit mijn sappen vloeien,
Voelen wij ons niet bekocht? Ja, wij voelen ons!
Twintighonderd-en-tien.
Waar is mijn vliegende auto die milieuvriendelijk aangedreven wordt door mijn ego? Of heeft er iemand mijn huishoudelijke robotvriend gezien die mijn plafond stofzuigt, maar tegelijkertijd mooi en flexibel genoeg is om het bed met mij en mijn nimf te delen?
Al die dingen werden ons ooit beloofd, maar lijken ze, na dit navelstaarderig decennium van tomatensoep zonder ballen, nu niet veel verder weg dan ooit?
Ik zag op National Geographic hoe bedroevend het gesteld was met de huishoudrobot. Een wetenschapper kwam overmatig klaar bij het zien van een aartslelijke robot die een fles openschroefde en een glas water uitschonk. Je moet misschien wel driekwart uur wachten, maar je hebt het tenminste niet zelf moeten doen. Twintig jaar onderzoek en een robot kan een fles opendraaien. Ach, Columbus zijn eieren zijn al niet meer zo vers, ze kunnen nog wel even in de koelkast blijven voor we aan onze omelet beginnen...
Nog bedroevend: Ook het einde van de wereld is ons niet meer gegund. De Mayakalender blijkt nu misrekend en pas ergens in 2200 te eindigen, lang nadat wij allen heel erg dood zullen zijn. Nu moet ik waarschijnlijk nog plannen bedenken voor de jaren nà 2012, het jaar van het voorziene einde ’s werelds; erger nog: ik verlies een weddenschap van 2000 franken die ik in 1999 maakte dat de wereld zou vergaan in 2012 (ik was wel zeker van mijn stuk, blijkbaar, want met 2000 franken kon men in die tijd een auto kopen... of een kamelenkarkas!) – de fout in de weddenschap, dat ik nooit mijn winst in ontvangst kon nemen als ik gelijk zou krijgen, zag ik pas in na jaren universiteit en verschillende colonoscopieën. (later kwam dan ook de overtuiging dat de snoodaard nooit zijn geld zou zien mocht hij winnen omdat ik geregeld heb dat een ton elandeningewanden (wat een pracht van een woord!) hem op 1 januari 2013 dodelijk zullen versmachten – een andere optie natuurlijk zou zijn dat ik zelf het einde van de wereld veroorzaak, al produceer ik echt te weinig lichaamsgassen om jullie allen te verstikken, waarvoor mijn excuses).
Desalniettemin.....
Gelukkig kunnen wij nog vooruit kijken in plaats van in andermans darmen.
Als u nu denkt dat ik teleurgesteld zou zijn in de Gang Der Dingen, dan vergist u zich schielijk. Wij (ik & mijner kwijlende zelven) blijven een vat vol spanning, avontuur, hoop en Nutella choco.
In de toekomst zal men wél een huishoudrobot (slash “liefdespop”) uitvinden die ons niet alleen glazen water, maar ook droge vodka martini’s met extra olijven kunnen serveren in minder dan 10 minuten. Zo zijn ook de saaie ouderen in onze samenleving nooit meer eenzaam (of nuchter) en hoeven wij, de Daedalos-aanbiddende, zelfvoldane jeugd, onze vrije zondagen niet langer opgeven om droge cake te smakken en slappe koffie te gaan zuipen bij een oude zak/oud viswijf die ons toch niet meer herkent (ik spreek niet in mijn naam – ik lust geen eens koffie! – ondergetekende ziet zijn oma namelijk gaarne).
Op deze hoopvolle noot wens ik u allen het beste voor uw moestuin,
Een lederhosengroet,
Timotheus
ENGLISH
Dear corrupted vermin of my pants,
2009 was the year in which we (me and my right foot’s split personalities) became twenty-six years old. We did not rejoice as much as we could have. We tried buying a youth ticket on the train, but we were soon fined by a ticket collector who had nothing better to do than to count the year rings on my tree-trunk (giggity). I pleaded and wept, until ultimately I had to concede that I was no spring chicken any more. I let go of the half dead ticket collector I was choking, and I majestically paid my fine, my head bowed in shame (of course the man didn’t try to sue me because of my immense muscular strength and fearful appearance, something I am sure you are all familiar with, mwahahaha, and then I laughed my manly laugh!).
I realised that time cannot be stopped. Soon we will be 55 and we will pee our pants just like when we were 5 (I was late to become “housebroken”, and I admit that my prediction here (the return to “let-it-flow” infancy) is on the negative side, but one must be prepared, must one not? And I am preparing my lover, I tell him this every day and still he wants to be with me! How glorious love can be! Gha!).
But do not cry for me, Argentina and/or other countries! Cry for the train conductor, whose testes I crushed before I decided to start choking him!
Lucky for all of us, Madame Zsa-Zsa, the gypsy fortune teller who appears to me once in a blue moon (i.e. yesterday!) told me that you and I will make this new decade ours (and she also promised science to come up with a testicular restorative operating procedure that would make all the way too eager ticket collectors happy). It feels good to have the gypsies behind you, doesn’t it? Aye!
So fear not, my children! When you curl up to my elaborate bosom, all will be well...
For the new decade, I wish you all very fresh fruit, and lots of miscalculations from the bank in your advantage
Love,
Timmy The Tim Tim
